Bardzo istotną sprawą dla hodowcy, który chce zapewnić swojemu małemu zwierzątku choć odrobinę (a najlepiej masę) rozrywki jest regularne zajmowanie się prosiaczkiem.

W tej dziedzinie oczywiście największe wyzwanie mają opiekuni świnek angorskich. Muszą oni pamiętać o codziennym czesaniu sierści zwierzątka, aby zachować jej niepodważalne piękno. Gdy włos staje się zbyt długi i przeszkadza wieprzkowi należy go przycinać (nie wolno tu mieć samolubnej postawy polegającej na zostawianiu za długiego włosa, bo im dłuższy włos, tym bardziej arystokratyczna z tej już i tak arystokratycznej grupy, będzie nasza świnka, ale nie ścinajmy go za bardzo - piękno tej rasy nie może zostać całkiem zdegradowane). Tej operacji trzeba dokonywać raz na jakiś czas, jednak częściej trzeba kontrolować sierść w okolicach odbytu. Gdy włos jest tak posklejany oznacza to, że nadeszła już najwyższa pora na usunięcie tego problemu, poprzez bardzo ostrożne przycięcie sierści.

Dla wszystkich świnek zalecana jest codzienna zabawa, którą może być głaskanie, czesanie (wszystkie świnki podobno tak lubią czesanie specjalną, w miarę miękką szczotką, że później na jej widok popadają w zachwyt – na Kłębku to się jeszcze nie sprawdziło) i bieganie po pokoju.

Pamiętajmy, że świnki nie powinno się głaskać zbyt delikatnie, bo zwierzę nic nie odczuwa. Po kilku dniach przekonamy się, że poprawnie głaszcze się świnkę wtedy, gdy aż się sama rozkłada. Jednak moment, gdy świnka zapiszczy wyjątkowo głośno oznacza ból. Ciche popiskiwanie i chrząkanie mówi nam, że prosiaczkowi podoba się sytuacja w jakiej się znalazł.

Siłę czesania należy dopasować według podobnych kryteriów.

Bieganie po pokoju to dla świnki super zabawa. Jednak bardzo ważne jest zatkanie gazetami, czy pudłami np. wąskich korytarzy tworzących się między szafą a ścianą. Jedna z moich świnek raz weszła za szafę, lecz na szczęście ją odzyskaliśmy poprzez poganianie jej od góry wędką teleskopową. Prawdopodobnie po jakimś czasie świnka wyszła by sama, ale nie warto ryzykować. Przecież za szafą zwierzę może wejść w kłęby kurzu i pajęczyny przez co zabrudzi sobie sierść, a może nawet zaprószy oczy, albo się nimi przydławi.

Należy również pamiętać o podwieszeniu na np. kwietnikach i donicach przewodów elektrycznych. Świnki to urodzeni elektrycy (niestety bez izolatorów) - kochają gryźć kable. Raz zdarzyło mi się nawet, że przyszedłem do domu. Włączam na wieży płytę....... a tu cisza! Wszyscy myśleli, że padł sprzęt HI-FI, a jak się okazało to świnka rozgryzła kable od głośników!!! Na szczęście gdy prosiaczek biegał wieża była wyłączona i w tych kablach nie było prądu, ale gdyby zabrał się za główny zasilający kabel to.......... :-(

Oczywiście istnieje także ryzyko (które niestety niekiedy się spełnia), że świnka załatwi swe sprawy fizjologiczne w kątach pokoju. Lecz lepiej, że świnka zrobi od czasu do czasu to co musi na dywan, niż dopuścimy tylko do gnuśnej wegetacji w klatce, a gdy świnkę będziemy tylko głaskać to przecież straci swą typowo świnkową sprinterską formę!

Fajną formą zabawy jest też wyjście z nią na trawnik. Świnka pobiega sobie, pogryzie trawkę i pooddycha świeżym powietrzem. Jednak nie zawsze nadaje się do tego osiedlowy trawnik. Jeśli widzimy iż są na nim prowadzone opryski i że jest istotnie zanieczyszczony, nie wyprowadzajmy nań naszego milusińśkiego.